Wat vinden de buren van de composthoop – Dag 282

Ons plan om een permacultuur landschap aan te leggen gaat niet vanzelf. De wet- en regelgeving werpt obstakels op. Ons plan bevat een aantal elementen waar de buren wel eens last van zouden kunnen hebben. Zoals het maken van compost, het houden van varkens, het aanleggen van een vijver met een naastgelegen schuilplaats voor de varkens, een kippentractor met kippen, een minicamping en wallen om wind en geluid te breken en om vogels een broedplaats te geven. Ik heb mij al uitgebreid verbaasd over de vele wetten en regels waaraan voldaan moet worden voordat je iets kunt ondernemen. En wat nog erger is het verschilt per gemeente.

Willen wij ons plan op een goede manier aanleggen, dat wil zeggen in overeenstemming met geldende wet- en regelgeving, dan moeten allerlei vergunningen en ontheffingen worden aangevraagd. Ten eerste is er het ondoordringbare woud aan regelgeving waar je doorheen moet. Dat kan allemaal elektronisch tegenwoordig. Lekker makkelijk. Maar bij iedere vraag die beantwoord moet worden rijst bij ons een volgende vraag, dus moet je nu het hokje aanvinken of niet? Ik ben er bijna van overtuigd dat het aanvragen van een megastal met een monocultuurlandschap eenvoudiger en misschien nog wel goedkoper is. De gemeente weet daar in ieder geval beter mee om te gaan dan met zo iets nieuws als een permacultuur landschap.

Maar na het indienen en betalen van de leges ben je er nog niet dan kan de ellende pas echt ontstaan. Als de aanvraag is ingediend dan kunnen de buren namelijk bezwaar aantekenen. Maar waartegen vroeg ik mij af, wie kan er nu een probleem hebben met de aanleg van een natuurlandschap? Ik vroeg het de ambtenaar, hij zei “de buren kunnen bezwaar hebben tegen het maken van compost.” Omdat ik totaal niet begreep waarom vroeg ik door “ze kunnen problemen hebben met de stank die veroorzaakt wordt” zei hij. Volgens mij heb ik hem als een halve zool aangekeken en gestameld: “Ja, maar een composthoop stinkt helemaal niet.” Zucht.

Ik ben er maar niet verder op doorgegaan. Veel mensen verklaren ons inmiddels voor gek dat we zoveel moeite doen om de boel netjes geregeld te krijgen. Bij thuiskomst heb ik op mijn knieën met mijn neus er bijna in onze composthoop besnuffeld. Mijn conclusie: “Het ruikt heerlijk!” Maar je moet er wel met je neus bovenop liggen, want een 1,5 meter er vanaf ruik je niets. De composthoop ruikt zoals het bos ruikt in het najaar of heeft de geur van bepaalde soorten single malt whisky. Kunnen buren daar bezwaar tegen hebben?

 

Kippen en de permacultuur – Dag 262

Omdat we zelf kippen gaan houden ben ik op zoek naar het juiste ras. Dat moeten sterke kippen zijn die zowel eieren leggen als goed te eten zijn. Maar bij ons staat voorop dat de kippen een goed leven hebben. Kippen zijn heel nuttig omdat ze lekker scharrelen in de grond en daarmee de grond bewerken. Noodzakelijk omdat binnen de permacultuur niet wordt geploegd. De kippen die wij gaan houden gaan voor ons werken. Dat klinkt natuurlijk raar, maar kippen doen niets liever dan dat. Door ze lekker te laten doen wat ze het liefst doen bewerken ze op een hele mooie manier de bovenste laag van de grond en maken die zo gereed voor het volgende groeiseizoen.

Ook zijn ze zeer geschikt om compost te maken. Door ze heel systematisch een tijdje op de composthoop te laten grazen en wroeten en de composthoop geregeld te keren is het mogelijk om binnen 3 weken mooie compost te maken. Dat gaat sneller dan het op de conventionele manier te laten verteren. Een hele nieuwe composthoop maken kan natuurlijk ook. Door stro, snoeiafval, gras, (biologische) stalmest, groente- en fruitafval bij elkaar te verzamelen en daar de kippen al scharrelend en pikkend in laten werken en die om de paar dagen te keren kan ook binnen een paar weken de perfecte voeding voor de tuin gemaakt worden.

In de permacultuur geldt dat je de natuur moet gebruiken in plaats van er tegenin te gaan. Zowel de vegetatie als de dieren hebben hun eigen functie in de natuur. Om een goede en gezonde bodem te krijgen hebben kippen een belangrijke functie. Daarnaast leveren ze eieren en op termijn ook vlees. Omdat de omstandigheden in de bio-industrie dramatische zijn eten wij nagenoeg geen vlees. Als wij vlees eten is dat van de biologische slager zodat we weten dat een dier een goed leven heeft gehad. In de toekomst zullen we wellicht onze eigen kippen slachten om te eten. Ik weet niet of ik zelf ooit zover kom, we zullen het ervaren.

Nu nog op zoek naar de juiste kip. Iemand een suggestie?

 

Zon, regen en pispotjes – Dag 192

Wat hebben we toch een geweldige zomer! Alles groeit en bloeit dat het een lieve lust is. Ik zie bloemen, planten en vogels die ik nog niet eerder in mijn tuin heb gezien. Iedere dag ben ik weer verbaasd als ik wat nieuws ontwaar. Onlangs was daar zelfs een papegaaiachtige vogel groen met een rode kop en snavel en blauwe vleugels. Hij was vast ontsnapt uit een volière neem ik aan, die zal niet spontaan een nieuw leefgebied hier in de Betuwe gevonden hebben.

Toch heeft het ook een negatieve kant want door de overmatige zon afgewisseld met regen groeien ook de planten die ik liever niet in mijn moestuin heb. We zijn maar een weekje weggeweest maar de tuin leek wel ontploft. De afgelopen dagen zijn we flink aan de slag geweest om datgene wat we gezaaid en geplant hadden weer zichtbaar te maken. Met als resultaat: enorme bergen groen die we uit de moestuin hebben gehaald.

Roze pispotjes

De compost is weer herkenbaar

Pispotje

Bella vindt de aardappelen ook interessant

Vooral de haagwinde, ook wel pispotje genoemd, is een ware plaag in de tuin. Meterslange draden draaien zich overal langs en omheen. Aan het begin van het seizoen probeer ik zoveel mogelijk haagwinde te verwijderen door de wortels uit te graven. De wortels zijn witte lange draden en makkelijk te herkennen in de zwarte aarde. Maar dit jaar wint de haagwinde, evenals de distel die ook welig tiert. Bij het weghalen van al het ongewenste groen uit de aardappelbedden kwamen heel wat aardappelen tevoorschijn. Mooie grote aardappelen, terwijl ik een paar weken geleden nog dacht dat ik phytophthora in mijn aardappelen had, onterecht dus.

Niet alleen de moestuin maar ook de composthoop was overwoekerd. Ik kon geen compost meer scheppen. Daarom zijn we gisteren aan de slag gegaan om ook die weer toegankelijk te maken. De nieuwe composthoop met alle groene ‘afval’ is gigantisch. Door deze uitbraak van groei kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat de klimaatverandering een feit is. Een zachte winter en een voorjaar en zomer die bijna een maand voorlopen op wat normaal is. Wat kunnen we nog meer verwachten, vraag ik mij toch wat verontrust af?

 

Compost maken – Dag 1

De aarde heeft alles in zich om van te bestaan; we leven in een wereld van overvloed. Maar hoe zorg je er nu voor dat het gevoel van overvloed in jouw leven ontstaat? Alles begint bij voedsel. En om voedsel te produceren hebben we goede grond nodig. Daarom begin ik mijn 365 dagen bloggen project bij de basis: het maken van compost.

Op een verantwoorde manier tuinieren begint bij goede en gezonde grond. Is de grond goed dan is de opbrengst hoog en heb je geen bestrijdingsmiddelen of groeiversterkers nodig. Loop je wel eens te wandelen in het bos dan moet je voor de aardigheid je handen eens in de aarde steken, dan weet je gelijk wat goede grond is. Daar in de natuur wordt al het organisch afval netjes omgezet in vruchtbare grond.

Goede grond is niet vanzelfsprekend, daar moet je wat voor doen. Om mooie compost te krijgen heb je organisch afval nodig. Verantwoorde compost dat maak je zelf, want dan weet je tenminste wat er ingegaan is. Nu heb ik zelf al jaren een composthoop, maar erg gestructureerd gaat dat niet. Afgelopen week hebben we daarom een nieuwe composthoop gemaakt (zie foto) op de methode van de permacultuur. We willen namelijk onze eigen grond in de komende jaren tot een eetbaar landschap maken volgens de permacultuur. Wat dat precies is ga ik meenemen in de komende 365 blogjes.

Kort gezegd betekent permacultuur een zodanig samenhang van vegetatie (bomen en planten) creëren waardoor een rijke voedingsbodem ontstaat waardoor gewassen als vanzelf groeien en onderhoud nihil is. Dus bij permacultuur is de kwaliteit van de grond essentieel. Eigenlijk is het opbouwen van een permacultuur landschap bedoeld om de juiste grond te produceren, zodanig dat het een zelfvoorzienend bestaan garandeert.

Opbouwen van een goede composthoop lijkt eenvoudig. Laag voor laag wordt de hoop netjes opgebouwd. Een laag restmateriaal van de moestuin, een laag bladeren, een laagje takjes voor de luchtigheid, een laagje as uit de houtkachel, een laagje stro, een laagje karton, een laag organisch (ongekookt) materiaal uit de keuken, een laagje koffiedik en theeblaadjes en ga zo maar door. En ‘last but nog least’ een laagje stalmest. Maar hier begint al een probleem, want hoe komen we aan biologische stalmest waardoor we zeker weten dat het verantwoord is. Dit was de afgelopen week onze eerste uitdaging.

Maar waar zouden we zijn zonder Marktplaats? Op een steenworp afstand vonden wij iemand die biologische stalmest aanbood. Zij hadden zich namelijk verkeken op de hoeveelheid m³ en wel wat erg veel ingekocht voor hun eigen moestuin. Maar door de onderhandse verkoop wist ik nog niet zeker hoe verantwoorde de stalmest was. Dus de leverancier gebeld, een biologische boer in Zuid-Holland, met een Skal-certificaat. Dan weet je dat het goed zit.

Zoals gezegd het lijkt eenvoudig om een composthoop op te bouwen maar het is eigenlijk behoorlijk zwaar werk. De opbouwfase valt wel mee, maar op zeker moment moet de hoop worden omgezet en dat is zwaar. Voorlopig vindt het verteringsproces plaats dus daar hoeven wij ons pas over een paar weken druk om te maken.

Hiermee sluit ik dag 1 af, nog 364 dagen te gaan…….