De natuur een handje helpen – Dag 291

Na een aantal dagen over de grotere problemen in de wereld geschreven te hebben blijf ik vandaag weer dicht bij huis. We kunnen de natuur niet altijd ongebreideld zijn gang laten gaan, want dan kan het zomaar uit de hand lopen. Daarom hebben wij vandaag onze poes Bella laten steriliseren. Op een nest met jonge poezen zitten wij namelijk niet te wachten. Dat je de natuur niet altijd zijn gang kan laten gaan zien we aan de muizenplaag in Friesland. De gunstige weersomstandigheden van dit jaar hebben voor een explosie in de populatie gezorgd.

Bella in haar rompertje

De laatste weken liepen er allerlei vreemde katten rond ons huis en werd het hoog tijd Bella’s vruchtbaarheid aan banden te leggen, tenslotte is ze al weer zeven maanden. We waren niet de enige, het was druk bij de dierenarts met sterilisaties van de voorjaarskatten. Bella was het er niet mee eens dat ze werd meegenomen in de reismand. Het klagelijke miauwen ging door merg en been, probeer dan nog maar eens je aandacht bij het autorijden te houden.

Vanmiddag konden we haar weer ophalen. Vorig jaar hadden wij onze Lous na de sterilisatie een babyrompertje omgedaan, zodat ze de wond niet kon likken. Zo ook Bella. Maar daar waar Lous zich gedwee in de situatie liet manoeuvreren is Bella meer van het eigenzinnige type en wurmde net zo lang tot ze uit het rompertje was. Een komisch uurtje was het gevolg. Nog half dizzy waggelde ze rond met een paar poten in en een paar buiten het rompertje. Maar ook wij waren onvermurwbaar, ik heb haar wel een keer of tien opnieuw in het rompertje gehesen.

Uiteindelijk heeft ze het opgegeven en ligt ze uitgevloerd in haar mand. Maar het is dan ook een luxe positie, want de mand staat pal naast de houtkachel dus is het niet zo moeilijk om lui te soezen. Normaal zou ze nu al hoog en breed naar de schuur zijn verbannen. Immers, onze katten zijn geen binnenkatten maar boerderijkatten. Misschien droomt ze nu wel dat ze in Friesland is op muizenjacht.

 

De zomer is in een klap voorbij – Dag 198

Vanmiddag zou de bijenstal bij ons in het dorp geopend zijn. Dus togen wij ondanks de motregen op de fiets naar de natuur- en recreatieplas alwaar de bijenstal staat opgesteld. Maar er was geen mens te bekennen. Hadden we onafhankelijk van elkaar de annonce in de krant verkeerd gelezen? Natuurlijk kennen wij de bijenstal, want wij wandelen er zo nu en dan. Onlangs was een nieuw aangelegd bijenhotel geopend dus wilden wij wel in contact komen met de bijenhouder. Tevergeefs.

Bijenkorven de Meent

Bijenhotel de Meent

Na een korte wandeling zijn wij weer naar huis gefietst. Bij nader inzien bleek de aankondiging in de plaatselijke krant toch te kloppen. Misschien lag het aan het weer. Ineens is de zomer voorbij. Nadat wij thuis waren kwam de regen met bakken uit de hemel zetten. De dakgoten konden de hoeveelheid water niet aan. De watertank zal wel weer vol zitten.

Wij hadden nog heel wat plannen om in de tuin te doen vandaag, maar het is er niet van gekomen.  In huis was het nog altijd 22°C maar toch voelde het kil aan. Voor het eerst in maanden heb ik weer een vestje in huis aangetrokken. Onze jonge kat Bella vond het ook maar niks en kroop weg in de beschutting van de krabpaal. Daar had ze nog niet eerde ingelegen. De hele middag heeft ze daar in liggen slapen.

Bella in de krabpaal

Het is weer even wennen na al die weken warm of in ieder geval behaaglijk weer. De natuur mag dan een aantal weken voor lopen, ik hoop niet dat de zomer nu definitie overgegaan is in de herfst. Het is half augustus en voor ons nog vakantietijd. De jongens hoeven pas in september weer naar school en willen nog wel wat zomerweer om van te genieten. Deze hele week ziet er niet gunstig uit als ik de weerberichten mag geloven. Maar ik heb wel het gevoel dat we nog wat beter weer kunnen verwachten. Tenslotte ben ik een optimist.

 

Lous en Bella en een verjaardag – Dag 141

Vandaag wordt het een kort stukje. Mijn zoon is jarig en het is ook nog eens de jaarlijkse paardenmarkt in het dorp. Dus geen tijd en geen zin om achter de computer te zitten. Ik wil iedereen deelgenoot maken van de twee poezen Lous en Bella die het steeds beter met elkaar kunnen vinden. Bella is vandaag 3 weken bij ons. Zie hier het resultaat.

Gezinsuitbreiding – Dag 121

We hebben gezinsuitbreiding. Gisteren hebben we onze nieuwe poes Bella opgehaald. Ze is geboren op de hooizolder van een boerenfamilie op of rond 1^e Paasdag. Omdat het niet helemaal duidelijk is wanneer de moederpoes bevallen is nemen we als geboortedatum 20 april aan, de dag waarop het nestje ontdekt werd. Ze is zes weken oud, dus nog heel klein.

Na de dood van onze beide katers, Gino op 27 februari en Kendal op 24 mei, allebei op nagenoeg dezelfde plek bij ons voor de deur doodgereden, vonden we het toch wat stilletjes. Niet zo zeer voor onze overgebleven poes Lous, want katten zijn nogal op zichzelf, maar omdat we twee katten toch leuker vinden. Momenteel is Lous aan het bijkomen van een gebroken heup dus zijn we toch al aan huis gekluisterd.

Ik had het nog niet gezegd of onze jongste zoon had al een nestje gevonden via Marktplaats in een naburig dorpje. Dus zijn we afgelopen week even wezen kijken. Vier allerschattigste kittens. Ze mochten al weg met 6 weken, dat zou morgen zijn. De kittens die wij vorig jaar kregen waren 9 weken oud, een veel betere leeftijd. Ik vond het niet alleen wat aan de vroege kant ook mijn agenda liet het niet heel erg toe. We spraken af dat ze ons zou bellen als de anderen opgehaald zouden worden, zodat ons katje niet alleen achter zou blijven. De omstandigheden waarin de kittens zich bevonden stond ons namelijk niet aan. In een veel te kleine kooi met een klein bakje zand voor de behoefte en maar sporadisch bezoek van de moeder.

Het was duidelijk een boerengezin die snel van de katten af moesten, met weinig oog voor het welzijn van de kittens. Gisterenmiddag kregen we bericht dat de anderen opgehaald waren. Dus hebben we haar ook gelijk maar opgehaald. Gauw een van de kattenbakken goed geschrobd, een van de manden flink uitgeklopt en de reismand van zolder gehaald. En daar was ze dan onze nieuwe aanwinst Bella.

Nieuwsgierig liep ze door het huis heen. Nadat ze tot rust was gekomen at ze wat brokjes. Water kende ze blijkbaar niet, want bij de aanraking deinsde ze terug. Komisch om te zien maar het baarde mij wat zorgen. Had ze wel geleerd om wat anders te drinken dan bij de moeder? De inhoud van de kattenbak werd flink bestudeerd en daarna opgegeten. Hmmm wat moeten we daar nu weer mee, straks krijgt ze nog buikpijn. Maar goed de natuur regelt zichzelf, dat had ik natuurlijk kunnen weten, vandaag heeft ze gegeten, gedronken, geplast, gepoept, geslapen en gespeeld. Het komt helemaal goed met onze Bella.