Koeien met oorbellen

Een vriend van mij is kunstenaar. Hij schildert geregeld koeien. Dat doet hij zeer waarheidsgetrouw tot aan de oormerken aan toe, hoewel zeer subtiel. Het is net of ze oorbellen dragen, dacht ik bij mijzelf bij het zien van een van zijn laatste werken. We zijn er inmiddels aan gewend dat koeien in de wei lopen met van die gele plastic plakkaten aan hun oren. En nog in ieder oor een. Eigenlijk best wel raar.

Ik ben in mijn archief gedoken want ik had ooit een artikel gelezen over de biologisch-dynamische boer Thom de Groot uit Grouw, die weigerde zijn koeien te oormerken. “Het is pijnlijk en respectloos. Ik zie het als pure mishandeling”, zei hij, dus weigerde hij zijn koeien van de gele oormerken te voorzien. Vorig jaar nam de Voedsel- en Warenautoriteit al zijn 12 koeien in beslag om reden van verwaarlozing. “Ja, ze zijn niet al te vet, bij mij krijgen ze wat de natuur biedt, ik voer ze niet bij met krachtvoer. Maar verwaarloosd zijn ze beslist niet. Het is puur omdat ik de oormerken weiger.” gaf hij ter argumentatie.

De Groot is niet de enige oormerkweigeraar. Een groepje van dertig boeren wordt al sinds de invoering in 1991 gedoogd. Om de koeien te verhandelen moeten ze een DNA-monster en een foto aanleveren. Zij pleiten al jaren voor een ander registratiesysteem, bijvoorbeeld een chip zoals bij paarden het geval is. Ook kost het deze boeren jaarlijks veel geld aan melktoeslagen en Europese subsidies die ze mislopen omdat ze niet meegaan in de wettelijke regeling van het oormerken.

Schilderij De Werkhovense koe van E.J. Bijl

Hier is duidelijk sprake van de omgekeerde wereld. Wil je het goede doen voor je dieren, de natuur, de planeet en het milieu dan wordt je gepakt. Ik wordt altijd zo verdrietig van dit soort berichten. Ik hoop maar dat er een andere vorm van registreren komt zodat het dier weer gewoon dier kan zijn zonder die rare oorbellen. Dan kan mijn schilderende vriend gelijk weer aan de slag met nieuwe schilderijen.