Tolerantie tot het tuinhek

Gisteren ben ik begonnen om een nieuwe composthoop op te bouwen. Het succes zit hem in het zorgvuldig opbouwen in verschillende lagen. Vandaag was ik lekker bezig om een paar nieuwe lagen aan te brengen, een met onkruid uit de moestuinbedden (een groene laag) gevolgd door een laag houtsnippers (een bruine laag). Na de groene laag was het tijd voor een boterhammetje. Maar helaas was het daarmee klaar voor vandaag. Bij de buren hadden ze besloten snoeiafval te verbranden. De wind komt uit het oosten dus waaide er dikke verstikkende rookwolken precies over de composthoop heen.

Gisteren had ik al twee grote bulten snoeiafval zien liggen bij de buren dus ik had al zo’n vermoeden dat ze van plan waren die eerdaags in de fik te steken, wat verboden is in onze gemeente. Niemand mag iets verbranden in de openlucht. Een ontheffing kan alleen worden aangevraagd door fruitboeren. Ik heb geen ontheffing in de krant voorbij zien komen dus is het illegaal wat de buren doen. En als er al ontheffing verleend wordt dan mag er alleen gestookt worden als het op een bepaalde afstand tot bebouwing gebeurt en als er nagenoeg geen wind is zodat er geen overlast ontstaat voor de omwonenden.

Wij willen geen problemen met de buren, dus als ik er geen last van heb ga ik er geen punt van maken. Maar door de manier waarop het nu gebeurt moest ik er wel wat van zeggen. Het duurde even voordat ik de aandacht van de buurman getrokken had. Door de rook was hij amper te zien en hij had ook nog eens gehoorbescherming op. Eerst zwaaide hij gewoon terug. Niet vreemd op zich want ik zwaai altijd naar hem en hij zwaait altijd terug. Maar ik bleef met mijn armen zwaaien en toen zette hij toch maar de gehoorbescherming af. “Buurman, wil je ophouden met stoken?” vroeg ik hem. “Er heeft toch niemand last van” was zijn antwoord. “Ja, ik heb er last van ik ben net met de composthoop bezig” antwoordde ik. Een niet zo leuk antwoord volgde, terwijl ik eerder een excuus had verwacht.

Een goede buur is beter dan een verre vriend, luidt het spreekwoord. Bij ons gaat dat helaas niet op. Tolerantie tot het tuinhek en wat er overheen waait is mijn zorg niet. Tja zo gaat dat hier op het platteland.